مثل همیشه از همه سرها سری حسین            بر نیزه دیدمت، چقدر محشری حسین
از هر کجای دشـت شـمـیم تو می‌وزد            عـطـر گـل مـحـمـّدیِ پـرپـری حـسین

تا گفت: «یا أخا...» به خدا مطمئن شدم            عـبّاس را به خـیـمه نمی‌آوری حسین!

من که هـنوز هـم کـمـرم درد می‌کـند!            حالا بگو تو از کمرت؛ بهتری حسین؟

چشمم به توست ای سر بی‌تن که سال‌هاست            تـنهـا پـنـاه بی‌کـسی خـواهـری حـسین
حتّی به شمر و عاقـبتش فکر می‌کنی!            تو جلـوه‌گـاه رحمت پیـغـمـبری حسین

از اشک ما بـنای قـیامت شود خـراب            از قـاتلان خویش اگر بگـذری حـسین